Yaşanan iktisadi kriz koronavirüs salgını ile bütün Dünya’da daha da yıkıcı hale geldi. IMF (Uluslararası Parasal Fonu) web sayfasında da ilan ettiği gibi üye ülkelere “acil finansman” ile bir bölümü faizsiz ve bir bölümü de düşük faizli 100 milyar dolar destek ve düşük gelire sahip ülkeler için de “borç ödeme için hibe” desteklerini açıkladı. Buna ilaveten bir trilyon dolarlık bir kaynağı da 189 üye ülkelerin tamamının kullanımına sunacağını açıkladı.
Bu kaynaklardan istifade edilmeyeceği Hazine ve Maliye bakanı tarafından açıklandı. Bu ucuz kaynaktan yararlanmayı istememenin nedeni ne olabilir? Bu kaynak karşılığında IMF ne isteyebilir?
IMF’nin kuruluş amaçları Dünya’da finansal istikrarın sağlanması, uluslararası ticaretin geliştirilmesi, yüksek istihdamın teşvik edilmesi, sürdürülebilir ekonomik büyümenin sağlanması ve yoksulluğun azaltılması olarak belirlenmiştir.
Bu amaçların yerine getirilmesi için üye ülkeler ile işbirliğine gidildiğinde IMF üye ülkelerden bir takım taleplerde bulunmaktadır. Bu talepler bankacılık, finansal, ticari, iktisadi ve siyasi reformlardan oluşmaktadır. Eğer Türkiye IMF’den destek talebinde bulunursa istenen desteğin büyüklüğüne bağlı olmaksızın reform talebinde bulunacaktır.
Bu kapsamda IMF Türkiye’den başta merkez bankasının bağımsızlığının ve gözetim denetim kuruluşlarının özerkliğinin teminat altına alınması olmak üzere çok sayıda bankacılık ve finansal yapı talebinde bulunacaktır. Bankacılık ve finansal piyasalarla ilgili başlayacak bu reform talepleri siyasal yapının güçler ayrılığı ilkesine uygun hale getirilmesine kadar uzanacaktır.
İstenebilecek bu reformların yerine getirilmeden finansal desteğin alınamayacağı kuvvetle muhtemeldir. Peki, Türkiye bu reformları kolayca yerine getirebilecek mi? Ya da bu reformları yapma isteğine sahip mi? IMF ile anlaşma yapıp yapmamanın sırrı burada saklıdır.
Siz ne düşünüyorsunuz?